Forfaiting jest usługą finansową polegającą na zakupie przez instytucję forfaitingowe niewymagalnych należności względem odbiorców towarów i usług, bez prawa regresu.

Przedmiotem forfaitingu mogą być wierzytelności spełniające wszystkie z poniższych kryteriów:
1. Wierzytelności niewymagalne.
2. Wierzytelności średnio lub długoterminowe (data wymagalności od roku do dziesięciu lat).
3. Wierzytelności indywidualne wynikające z realizacji kontraktu eksportowego.
4. Wierzytelności zabezpieczone wekslem własnym importera lub innego rodzaju poręczeniami i gwarancjami.

Strony umowy forfaitingu:
Forfaitysta - Podmiot gospodarczy prowadzący działalność produkcyjną lub usługową, eksporter, zbywca wierzytelności.
Forfaister - Instytucja forfaitingowa (nabywca wierzytelności)

Umowy forfaitingu jest umową nienazwaną. Umowa forfaitingu winna być sporządzona w formie pisemnej. Wraz z przenoszoną wierzytelnością na instytucję forfaitingową przenoszone są wszelkie prawa wynikające z nabycia wierzytelności. Nabywca wierzytelności, w przypadku forfaitingu, nie może wystąpić z roszczeniem zwrotnym do zbywcy w sytuacji gdy dłużnik nie wywiązał się z zobowiązania w terminie. Zbywca odpowiada jedynie za wady prawne zbywanej wierzytelności.

Cenę za zbywaną wierzytelność stanowi kwota zdyskontowanego weksla stanowiącego zabezpieczenie wierzytelności.

Instytucje forfaitingowe dokonują zabezpieczeń nabywanych wierzytelności w formie gwarancji bankowych lub ubezpieczeń finansowych.

Korzyści umowy forfaitingu:
Dla forfaitysty - pozyskanie środków finansowych i polepszenia płynności finansowej.
Dla forfaistera - marża oraz zysk wynikający z dyskontowanej kwoty wierzytelności przekazywanej Zbywcy a kwoty należności uzyskanej od dłużnika.

Koszty forfaitingu:
* dyskonto,
* marża instytucji forfaitingowej,
* opłaty dodatkowe.

Koszty forfaitingu są wysokie i uzależnione od:
* ryzyka towarzyszącego transakcji,
* waluty transakcji,
* długości okresu, jaki upływa od wykupu wierzytelności do dnia jej płatności, zabezpieczeń.