Poręczenie cywilne jest umową w której poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela do tego, że wypełni zobowiązanie za dłużnika, gdyby dłużnik tego zobowiązania nie wykonał.

Główną cechą poręczenia jest jego zależność od długu głównego między wierzycielem a dłużnikiem. Zależność ta przejawia się w tym m. in., że:
* nieważność długu głównego powoduje nieważność poręczenia.
* umorzenie długu głównego powoduje wygaśnięcie poręczenia,
* zakres długu głównego jest równy zakresowi poręczenia (poręczyciel odpowiada do takiej wysokości do jakiej był zobowiązany dłużnik).

Zawarcie umowy poręczenia powinno być sporządzone na piśmie, szczególnie ważne jest złożenie oświadczenia poręczyciela na piśmie, gdyż brak formy pisemnej tego oświadczenia powoduje nieważność umowy. Podstawowym obowiązkiem wierzyciela w umowie poręczenia jest konieczność niezwłocznego powiadomienia poręczyciela o tym, że dłużnik nie spełnił świadczenia. Poręczyciel (w zależności od tego, jak to strony uzgodnią w umowie) odpowiada wobec wierzyciela w momencie, gdy dłużnik nie spełni świadczenia, albo odpowiada równolegle z dłużnikiem.

Można również udzielić poręczenia poręczycielowi tzw. "podporęczenie". Prowadzi to do bezpośredniej odpowiedzialności wobec wierzyciela podmiotu, który poręcza za poręczyciela.